سال‌ها است که اخترشناسان به دنبال حیات در خارج از منظومه شمسی می‌گردند. ولی اینگونه که از یافته‌های جدید به نظر می‌رسد، آنها باید ابتدا به دنبال منشا حیات در داخل منظومه شمسی بگردند. چرا که به نظر می‌رسد که حیات خود زمین هم از جایی بیرون آن آمده است. دست کم آب و مواد آلی لازم برای آن از بیرون آمده‌اند.
مجید جویا: برای اولین بار یک معجون از آب و یخ و مواد آلی، به طور مستقیم بر روی سطح یک سیارک دیده شد. این یافته، نظریه‌ای را تقویت می‌کند که ادعا دارد که منشا آب و حیات بر روی زمین، نه خود سیاره ما که سیارک‌هایی بوده‌اند که در روزهای جوانی زمین با آن برخورد کرده‌اند، و به این ترتیب اخترشناسان هم باید در مورد مدل‌های سنتی خود از نحوه تکامل منظومه شمسی دوباره فکر کنند.
به گزارش نیچر، مدت‌ها تصور می‌شد که سیارک‌ها که در کمربند بین مریخ و مشتری قرار دارند؛ اجسام سنگی هستند که به دلیل فاصله کمی که از خورشید دارند نمی‌توانند حاوی آب باشند. ولی در مقابل، دنباله‌دارها، که خیلی دورتر از نپتون شکل می‌گیرند، سرشار از یخ هستند، یخی که هنگام نزدیک شدن دنباله‌دار به خورشید، سبب تشکیل دنباله‌ای از گازهای تبخیر شده و گرد و غبار در پشت سر دنباله‌دار میشود. ولی، به گفته اندرو ریوکین از اخترشناسان آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز در لورل مریلند، این تمایز در سال 2006 و با کشف اجسام کوچکی در کمر بند سیارکی با دنباله‌هایی شبیه دنباله‌دارها، به چالش کشیده شد.
درباره این سایت